Walter Benjamin

Walter Benjamin (1892-1940) studeerde filosofie in Freiburg en Berlijn. Zijn proefschrift, Der Begriff der Kunstkritik in der deutschen Romantik, verscheen in 1920. In 1923 leerde hij in Frankfurt Theodor W. Adorno en Siegfried Kracauer kennen en raakte hij betrokken bij het marxistisch georiënteerde Institut für Sozialforschung. Datzelfde jaar verscheen Charles Baudelaire, Tableaux Parisiens met gedichten van Baudelaire die Benjamin zelf had vertaald en zijn essay ‘Die Aufgabe des Übersetzers’. In de jaren daarna verschenen o.a. Einbahnstraße (1928), Ursprung des deutschen Trauerspiels (1928) en Deutsche Menschen (1936).

Benjamin vestigde zich in 1933 definitief in Parijs, op de vlucht voor de nazi’s. Daar werkte hij verder aan Das Passagen-Werk, zijn onvoltooide studie van Parijs, en schreef hij artikelen voor het Zeitschrift für Sozialforschung, onder andere het beroemde ‘Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit’ (1936).