Frantz Fanon heeft het denken over de gevolgen van kolonialisme en racisme blijvend beïnvloed. In Zwarte huid, witte maskers (1952) beschrijft hij wat het psychologisch betekent voor zwarte mensen om te leven in de witte westerse wereld. Hij analyseert de manieren waarop zwarten duidelijk wordt gemaakt dat ze gelden als minderwaardig en hoe zij dit proberen te compenseren door zich ‘wit’ te gedragen. Zwarte mensen worden gedwongen ‘witte maskers’ op te zetten.
De relatie tussen zwarte en witte mensen
Fanon streefde ernaar de vervreemding van zwarten op te heffen, maar hij sprak ook over ‘blanken die niet minder van zichzelf vervreemd zijn geraakt’. Vanuit zijn eigen ervaringen en op basis van literaire, psychoanalytische en filosofische werken roept Fanon een beeld op van de problematische relatie tussen zwarte en witte mensen dat tot op de dag van vandaag herkenbaar is.
In de media
• Filter: 'Vertaling als bemiddeling' (pdf)
• De Standaard, recensie door Catherine Vuylsteke: 'Geen zwarten, geen witten' (online | pdf)
Over de auteur
Frantz Fanon (1925-1961) was psychiater en schrijver. In 1954 sloot hij zich aan bij de strijd voor een onafhankelijk Algerije. Lees meer
