Hoe kunnen we ontsnappen aan de tweedeling mens-natuur? Wat betekent natuurbescherming als we de natuur niet langer opvatten als de omgeving die ons omringt, en beseffen dat beschermen voortkomt uit paternalisme?
Weefsel
In een vurig betoog voert Baptiste Morizot ons naar zijn antwoord. Wij zijn deel van een weefsel van ‘het levende’: mensen en andere levende wezens, zoals bomen, planten en micro-organismen, die onderling samenhangen. Iets wat groter is dan wijzelf kunnen we niet beschermen. Wel kunnen we de omstandigheden creëren voor autonoom herstel.
Opvlammen
Morizot hanteert de metafoor van het vuur: de biosfeer is in gevaar, maar staat niet in brand. Ecologische niches met op de situatie toegespitste oplossingen vormen de gloeiende kooltjes die de leefomgeving haar levenskracht kunnen teruggeven. Met concrete voorbeelden laat Morizot het levende opvlammen.
In de media
• De Reactor, recensie Stijn De Cauwer, ‘Een cartografie van vuurhaarden en allianties’ (online)
• Noorderbreedte, recensie Jesse Havinga, ‘De natuur is geen zielige zeehondenbaby’ (online)
• Trouw, recensie Maurice van Turnhout, ‘De mens is niet gedoemd om de aarde te vernietigen’ (online)
• De Nederlandse Boekengids, recensie Adelheid van Luijpen, ‘Kooltjesbewakers’ (online)
Over de auteur
Baptiste Morizot (1983) is een Franse filosoof. Hij
is verbonden aan de universiteit van Aix-Marseille. In zijn onderzoek en
publicaties staat de relatie tussen de mens en andere levende wezens centraal.
Lees meer
Over de serie
In de serie Wisselwerkingen richten de auteurs de aandacht op de levende wezens om ons heen en daarbij staat niet het menselijke perspectief centraal, maar de wijze waarop dieren, mensen, planten en oneindig veel andere organismen met elkaar verweven zijn en een wereld creëren.
