Planten, dieren en andere organismen vormen een levende wereld waarmee wij zijn verweven, maar ze lijken in onze cultuur niet meer dan een simpel decor van ons bestaan.
Landschapsschilderkunst en natuurlijke historie
Estelle Zhong Mengual neemt in Leren kijken de landschapsschilderkunst en de natuurlijke historie als uitgangspunt om te onderzoeken hoe we de levende wereld beter kunnen waarnemen. Die keuze lijkt vreemd, omdat beide terreinen de levende wereld gelijkstellen met ‘de natuur’ die buiten de mens ligt: landschapsschilderijen tonen een panorama dat we kunnen overzien, natuurhistorische geschriften een verzameling geclassificeerde voorwerpen.
Samenhang zien
Toch zijn deze schilderijen en geschriften voor Zhong Mengual interessant, want ze geven ook iets anders aan ons door: oog voor de individualiteit van elk levend wezen (de variëteiten) en voor de samenhang tussen alle levende wezens (de evolutie vanuit de variëteit). De schilder John Constable besteedde duizenden uren aan het kijken naar individuele bomen; natuuronderzoekster Frances Parsons zwierf jaren over de prairies en door de bossen om de eerste veldgids van wilde bloemen in Noord-Amerika te schrijven.
Gevoeligheid doorgeven
Dit gegeven leidt tot de vraag waar het uiteindelijk in dit boek om draait: hoe geef je de gevoeligheid voor levensvormen door aan anderen in een tijd waarin die gevoeligheid het verschil kan maken tussen betrokkenheid en nietsdoen?
Over de auteur
Estelle Zhong Mengual (1989) is een Franse kunsthistorica. Ze doceert aan Sciences Po bij de master voor kunst en politiek (opgericht door Bruno Latour) en aan de kunstopleiding Beaux-Arts, beide in Parijs. Haar laatste publicatie is Peindre au corps à corps. Les fleurs et Georgia O'Keeffe (2022).