Alle uitgaven

Het blijft een fascinerend fenomeen: een rups verandert in een vlinder, maar hun lichamen hebben vrijwel niets gemeen. Emanuele Coccia trekt dit fenomeen breder.

Planten, dieren en andere organismen vormen een levende wereld waarmee wij zijn verweven, maar ze lijken in onze cultuur niet meer dan een simpel decor van ons bestaan.

In de reeks gesprekken met de journalist Nicolas Truong geeft Bruno Latour aan dat er een duidelijke lijn zit in zijn werk, en wat hij wil doorgeven aan de volgende generaties.

Tussen verleden en toekomst bevat klassieke essays van Hannah Arendt. Het boek is nu voor het eerst in zijn geheel in het Nederlands vertaald.

Wat betekent voor een vogel een ‘territorium’? Vogels kennen geen ‘aardse’ grenzen en bewegen zich vrij door de lucht. Beschermen vogels hun ‘eigendom’?

Hoe kunnen we ontsnappen aan de tweedeling mens-natuur? Wat betekent natuurbescherming als de natuur niet langer de omringende omgeving is?

In De goddelijke komedie van Dante verspreidt het grote licht zich in sublieme cirkels in het Paradijs en dwalen de kleine vuurvliegjes...

In de poëzie van dichters als Sappho en Archilochus wordt Eros, de Griekse god van het verlangen, verbeeld als een paradox die zich laat omschrijven met het woord ‘bitterzoet’.

In Station Osnabrück naar Jeruzalem beschrijft Hélène Cixous een deel van haar complexe en kosmopolitische familiegeschiedenis.

Wittgenstein stelde dat hij met de Tractatus alle wijsgerige problemen had opgelost. Zo boud als deze bewering is, zo kort is de verhandeling zelf.

In dit fascinerende boek volgt antropologe Anna Tsing de productieketen van een van de meest kostbare paddenstoelen, de matsutake.

De lockdown heeft ons zwaar op de proef gesteld. Kan de pandemie dienen als leerschool voor de confrontatie met die nog veel grotere crisis: de klimaatmutatie?

Waarom beschouwen mensen in uiteenlopende tijdperken de natuur als bron van normen voor menselijk gedrag? Is dit even problematisch als onvermijdelijk?

Zowel Hannah Arendt als Susan Sontag wijdde een essay aan Walter Benjamin. Deze zijn voor het eerst in één uitgave gebundeld.

Rond 1930 werkte Benjamin aan een bundel essays over literatuur. Uiteindelijk is dat boek niet verschenen. Deze uitgave is gebaseerd op de beoogde publicatie.

In deze voordracht analyseert Adorno de doelen, middelen en tactieken van het nieuwe rechts-radicalisme.

De Franse filosoof Étienne Balibar stelt dat het Europese project in een politieke en morele impasse verkeert. Terugkeren naar de natiestaat is een illusie.

In Zwarte huid, witte maskers (1952) beschrijft Frantz Fanon wat het voor zwarte mensen betekent om te leven in de witte westerse wereld.

Wendy Brown laat tot in detail zien wat de neoliberale logica betekent voor cultuur, onderwijs, rechtspraak en manieren van besturen.

De prikkelende hypothese in dit boek is dat we weinig begrijpen van de politiek van de laatste decennia als we het klimaatvraagstuk niet centraal stellen.

In Oog in oog met Gaia stelt Bruno Latour dat de natuur niet langer de stabiele achtergrond vormt van ons doen en laten. Ze wijkt voor een wezen in beweging: Gaia.

In deze uitgave verkent Gerald Raunig de toekomst van de universiteit en de transformatie van creatieve praktijken.

Jacques Rancière laat zien hoe de democratie een nieuwe invulling kan krijgen in gemeenschappen en instituties op afstand van de staatsmacht.

Over wie hebben we het wanneer we over ‘het volk’ spreken? En wat is de relatie tussen ‘volk’, ‘volks’ en ‘populisme’?

De onzekerheid over inkomen en levensonderhoud is onder invloed van het neoliberalisme een regime geworden.

Jacques Rancière verzet zich tegen de idee dat kunstenaars het publiek bij het kunstwerk of de voorstelling moeten betrekken.

De vragen die Schlegel stelt over taal, de wereld en literatuur waren radicaal en zijn nog steeds actueel.

Een verzameling teksten van internationale Adorno-kenners over de actualiteit van radicale cultuurkritiek.

Deleuze laat zien dat literatuur en filosofie altijd met elkaar verweven zijn.

Logica van de gewaarwording verscheen in 1981, toen zowel Gilles Deleuze als Francis Bacon wereldwijd bekendheid genoten.

Elke verzameling is de uitkomst van keuzes en verwijst tegelijkertijd naar dat wat er geen deel van uitmaakt, wat zich in 'het leven' bevindt.

Bij Groys terugkerende begrippen als 'verzameling', 'avant-garde' en 'ideologie' vormen het vertrekpunt voor deze bundel.

Onder de noemer 'inesthetiek' introduceert Badiou een radicaal nieuwe verhouding tussen kunst en filosofie.

Deze 'kleine esthetica' bevat spraakmakende essays over de cultuurindustrie en kunstsociologie.

De essays in deze bundel van Adorno behoren tot de klassiekers van de cultuurfilosofie.

Daneys teksten hebben nauwelijks aan betekenis ingeboet als het gaat om de lessen van een cinefiel voor de huidige beeldcultuur.

Volharden is de 'autobiografie' van de invloedrijke Franse filmcriticus Serge Daney, gebaseerd op gesprekken met Serge Toubiana.

Rancière biedt een verrassend inzicht in de betekenis van het beeld en gaat de confrontatie aan met denkers als Adorno, Barthes en Greenberg.

Scherpzinnig geeft Rancière zijn visie op de cinema, waarbij Schillers ideeën over het spel steeds op de achtergrond aanwezig zijn.

Met deze gedurfde verhandeling heeft Schiller de basis gelegd voor het debat over kunst en politiek.